เรื่องผล คนสร้างงาน

“... ผู้ใดมีภาระหน้าที่อันใดอยู่ก็เร่งกระทําให้สําเร็จ ลุล่วงด้วยความรู้ความสามารถด้วย ความจริงใจ พร้อมใจ และความเมตตา ปรารถนาดีต่อกัน ผลการปฏิบัติของแต่ละคน แต่ละฝ่าย จักได้ประกอบ และส่งเสริมกัน เป็นความมั่นคงวัฒนา ของ ประเทศชาติ..." 

 

ความตอนหนึ่งในพระราชดํารัส พระราชทานแก่ประชาชนในโอกาสขึ้นปีใหม่ พุทธศักราช ๒๕๓๘ 

​

​

​

“… การพัฒนาประเทศจําเป็นต้องทําตามลําดับขั้น ต้องสร้างพื้นฐานคือ ความพอมีพอ กิน พอใช้ของประชาชนส่วนใหญ่เป็นเบื้องต้นก่อน โดยใช้วิธีการและใช้อุปกรณ์ที่ ประหยัด แต่ถูกต้องตามหลักวิชา เมื่อได้พื้นฐานมั่นคงพร้อมพอควรและปฏิบัติได้แล้ว จึง ค่อยสร้างเสริมความเจริญและฐานะเศรษฐกิจชั้นที่สูงขึ้นโดยลําดับต่อไป ...” 

 

ความตอนหนึ่งในพระบรมราโชวาท ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรของมหาวิทยาลัย ขอนแก่น 20 ธันวาคม 2516 

​

​

​

“… เราไม่เป็นประเทศร่ารวย เรามีพอสมควร พออยู่ได้แต่ไม่เป็นประเทศที่ก้าวหน้าอย่าง มาก เราไม่อยากจะเป็นประเทศก้าวหน้าอย่างมาก เพราะถ้าเราเป็นประเทศก้าวหน้าอย่าง มากก็จะมีแต่ถอยกลับ ประเทศเหล่านั้นที่เป็นประเทศอุตสาหกรรมก้าวหน้า จะมีแต่ถอย หลังและถอยหลังอย่างน่ากลัว แต่ถ้าเรามีการบริหารแบบเรียกว่าแบบคนจน แบบที่ไม่ติด กับตํารามากเกินไป ทําอย่างมีสามัคคีนี่แหละคือเมตตากัน จะอยู่ได้ตลอดไป ...” 

 

ความตอนหนึ่งในพระราชดํารัส เนื่องในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา ณ ศาลาดุสิดาลัย วันที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๓๔ 

​

​

​

“... การจะพัฒนาทุกสิ่งทุกอย่างให้เจริญนั้นจะต้องสร้างและเสริมขึ้นจากพื้นฐานเดิมที่มี อยู่ก่อนทั้งสิ้น  ถ้าพื้นฐานไม่ดีหรือคลอนแคลนบกพร่องแล้ว ที่จะเพิ่มเติมเสริมต่อให้ เจริญขึ้นไปอีกนั้น ยากนักที่จะทําได้จึงควรจะเข้าใจให้แจ้งชัดว่า นอกจากจะมุ่งสร้าง ความเจริญแล้ว ยังต้องพยายามรักษาพื้นฐานให้มั่นคง ไม่บกพร่อง พร้อม ๆ กันได้ ..." 

 

ความตอนหนึ่งในพระบรมราโชวาท ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรของจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย ๑๐ กรกฎาคม ๒๕๒๓ 

​

​

​

“... แบบคนจน แบบที่ไม่ติดตํารามากเกินไป ทําอย่างสามัคคีมีเมตตากัน ก็จะอยู่ได้ ตลอด ไม่เหมือนกับคนที่ทําตามวิชาการ ที่เวลาปิดตําราแล้วไม่รู้จะทําอย่างไร ลงท้ายก็ ต้องเปิดหน้าแรกเริ่มใหม่ถอยหลังเข้าคลอง ถ้าเราใช้ตําราแบบอะลุ้มอล่วยกันในที่สุดได้ ก็เป็นการดีให้โอวาทเขาไปว่าขาดทุนเป็นการได้กําไรของเรา นักเศรษฐศาสตร์คงค้านว่า ไม่ใช่แต่เราอธิบายได้ว่าถ้าเราทําอะไรที่เราเสีย แต่ในที่สุดเราเสียนั้น เป็นการได้ทางอ้อม ตรงกับงานของรัฐบาลโดยตรง เงินของรัฐบาล หรืออีกนัยหนึ่ง คือ เงินของประชาชน

ถ้าหากว่าอยากให้ประชาชนอยู่ดีกินดีรัฐจะต้องลงทุน ต้องสร้างโครงการซึ่งต้องใช้เงิน จํานวนเป็นร้อย พัน หมื่นล้าน ถ้าทําไป เป็นการจ่ายเงินของรัฐบาล แต่ในไม่ช้าประชาชน จะได้รับผล ราษฎรอยู่ดีกินดีราษฎรได้กําไรไป ถ้าราษฎรมีรายได้รัฐบาลก็เก็บภาษีได้ สะดวก เพื่อให้รัฐบาลได้ทําโครงการต่อไป เพื่อความก้าวหน้าของประเทศชาติถ้ารู้รัก สามัคคีรู้เสียสละ คือการได้ประเทศชาติก็จะก้าวหน้า และการที่คนอยู่ดีมีสุขนั้น เป็นการ นับที่เป็นมูลค่าเงินไม่ได้ ..." 

 

ความตอนหนึ่งในพระราชดํารัส เนื่องในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา ณ ศาลาดุสิดาลัย วันที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๓๔ 

​

​

​

“… ใครต่อใครก็บอกว่าขอให้เสียสละส่วนตัวเพื่อส่วนรวม อันนี้ฟังจนเบื่อ อาจจะรําคาญ ด้วยซ้าว่า ใครต่อใครมาก็บอกว่าขอให้คิดถึงประโยชน์ส่วนรวม อาจมานึกในใจว่า ให้ๆ อยู่เรื่อยแล้วส่วนตัวจะได้อะไร ขอให้คิดว่าคนที่ให้เพื่อส่วนรวมนั้นมิได้ให้ส่วนรวมแต่อย่าง เดียว เป็นการให้เพื่อตัวเองสามารถที่จะมีส่วนรวมที่จะอาศัยได้ ...” 

​

ความตอนหนึ่งในพระบรมราโชวาท พระราชทานแก่นิสิตนักศึกษามหาวิทยาลัยขอนแก่น ณ มหาวิทยาลัยขอนแก่น วันจันทร์ที่ ๒๐ ธันวาคม ๒๕๑๔ 

​

​

​

“… บ้านเมืองของเราเป็นปึกแผ่นมั่นคง และร่มเย็นเป็นสุขสืบมาช้านานเพราะเรามีความ ยึดมั่นในชาติและต่างบําเพ็ญกรณียกิจตามหน้าที่ให้สอดคล้องเกื้อกูลเพื่อประโยชน์ ส่วนรวมของชาติคนไทยทุกคนจึงควรจะได้ตระหนักในข้อนี้ให้มาก แล้วตั้งใจประพฤติตัว ปฏิบัติงาน ให้สมแก่ฐานะและหน้าที่เพื่อให้สําเร็จประโยชน์ส่วนรวม คือความมั่นคง ปลอดภัยของชาติบ้านเมืองไทย ...” 

​

ความตอนหนึ่งในพระราชดํารัส ในการเสด็จออกมหาสมาคมในงานพระราชพิธีเฉลิม พระชนมพรรษา ณ ท้องพระโรง ศาลาราชประชาสมาคม วังไกลกังวล วันพฤหัสบดีที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๖ 

​

​

​

“... เด็กเป็นผู้ที่จะได้รับช่วงทุกสิ่งทุกอย่างต่อจากผู้ใหญ่ดังนั้น เด็กทุกคนจึงสมควรและ จําเป็นที่จะต้องได้รับการอบรมเลี้ยงดูอย่าง ถูกต้องเหมาะสม ให้มีศรัทธามั่นคงใน คุณ ความดีมีความประพฤติเรียบร้อย สุจริต และมีปัญญา ฉลาดแจ่มใสในเหตุผล ...” 

​

ความตอนหนึ่งในพระราชดํารัส พระราชทานในโอกาสปีเด็กสากล วันที่ 1 มกราคม 2522 

​

​

​

“... ผู้ที่สามารถจะทํางานให้ชาตินั้น จําเป็น จะต้องมีใจตั้งมั่นใน การงาน มีความอดทน เสียสละ ซื่อสัตย์สุจริต และสําคัญกว่าอื่นจะต้องมีความคิดความเข้าใจที่กระจ่าง แน่นอน และ เที่ยงตรงตามเหตุผลและความเป็นจริง ..." 

​

ความตอนหนึ่งในพระบรมราโชวาท ในพิธีพระราชทานปริญญาบัตรของ มหาวิทยาลัย เชียงใหม่ วันที่ 24 มกราคม 2522